Drop czy flat bar. Co dla kogo?

Inaczej mówiąc: baranek czy prosta kierownica?

Spróbujemy odpowiedzieć sobie na to pytanie, przytaczając wszystkie wady i zalety tych rozwiązań. 

Drop bar

Zaczynamy od tzw. baranka. Rowery szutrowe z kierownicą typu drop bar prezentują się jak tradycyjne rowery szosowe, dając rowerzystom trzy pozycje do ułożenia dłoni – od chwytu na dropach (część kręcona), przez klamkomanetki (górna część hamulców) po górne części kierownicy. Zmiana pozycji dłoni jest istotna podczas długich tras, gdy szukamy dla siebie komfortu.

Jedną z głównych zalet opuszczonych kierownic jest obniżenie głowy w kierunku mostka, co poprawia aerodynamikę i redukuje środek ciężkości. Przekłada się to na prędkość i efektywność jazdy. Kierownice drop bar dają możliwość “schowania się”, co zmniejsza opór powietrza i pozwala na oszczędzanie energii podczas pokonywania dużych odległości lub jazdy pod wiatr. Co więcej, kierowanie ciężarem ciała do przodu na podjazdach zwiększa efektywność wspinaczki, a korzystanie z hamulców na dropach umożliwia lepszą kontrolę na stromych zboczach.

Przejdźmy do wad kierownic typu drop bar. Droższe części, ponieważ wymagają one specyficznych manetek i hamulców. Niewygodne dźwignie hamulców – jest to szczególnie zauważalne w sytuacjach awaryjnych, gdy trzeba zmienić pozycję dłoni, co niestety zajmuje chwilę. Kierownice drop bar mogą być mniej zwrotne, zwłaszcza przy wolniejszej jeździe, co czasem wpływa na precyzję manewrów.

Flat bar

Gravel z płaską kierownicą prezentuje się klasycznie, nawiązując do estetyki rowerów górskich. Przyjmuje się na nich wygodniejszą, bardziej wyprostowaną postawę podczas jazdy, odciążając szyję, ramiona i plecy. Można również na niej zainstalować ergonomiczne uchwyty i poprawić wygodę trzymania kierownicy.

Flat bar daje natychmiastowy dostęp do dźwigni hamulców w dowolnej pozycji, co jest praktyczne podczas miejskich przejażdżek. Zapewnia także większą dźwignię i precyzyjną kontrolę, szczególnie w trudnym terenie. Szerokość płaskich kierownic umożliwia montaż różnych akcesoriów, takich jak lampki, komputery rowerowe szersze torby itd. Z kolei kompatybilność z popularnymi komponentami rowerów górskich przekłada się na niższe koszty konserwacji.

Wady płaskiej kierownicy to brak możliwości zmiany pozycji dłoni, co na dłuższych trasach może prowadzić do ich drętwienia i pewnego dyskomfortu. Są one też mniej aerodynamiczne, mniej skuteczne podczas wspinaczki, mniej energooszczędne, czyli nie mają tych wszystkich parametrów, o których wspominaliśmy wyżej w kontekście baranka. Znajdą się też rowerzyści, którym nie odpowiadają one wizualnie.

Podsumowując, wybór między kierownicą typu baranek a płaską zależy od preferencji rowerzysty, stylu jazdy i oczekiwań, co do komfortu i aerodynamiki. Jeśli czujecie, że potrzebujecie pomocy przy wyborze, zapraszamy do kontaktu.